Urodził się 31 grudnia 1893 r. w Rudzie Śląskiej (Ruda) jako syn Petera i Mathildy z d. Jaskolla [Jaskollska?].
Święcenia kapłańskie przyjął 20 czerwca 1920 r. we Wrocławiu (Breslau).
Po przyjęciu święceń kapłańskich pracował w latach 1920 ? 1924 jako wikary w Stralsund (obecnie Land Mecklenburg Vorpommern, północno-wschodnie Niemcy).
W latach 1924 ? 1928 pracował jako wikary w Pyskowicach (Peiskretscham) oraz przez rok był wikarym w parafii Wszystkich Świętych w Gliwicach (Gleiwitz).
W 1929 r. został przeniesiony jako proboszcz do Kotulina (Kottulin).
Po odejściu ks. Edwarda Sobka z parafii Rozmierz ks. Emil Kutz był administratorem tej parafii w okresie od 24 listopada 1929 r. do 4 czerwca 1930 r.
Parafię Grodzisko ks. Emil Kutz objął 27 kwietnia 1931 r. i pracował do 30 kwietnia 1933 r. jako administrator parafii.

Urodził się 11 października 1878 r. w leśniczówce Lipka koło Bytomia (Beuthen).
Święcenia przyjął 29 czerwca 1904 r.
Pracował w Dobrodzieniu (Gutentag), Katowicach (Kattowitz) i Koszęcinie (Koschentin).
W latach 1915 ? 1922 pracował w Lublińcu (Lublinitz). Do parafii w Rozmierzy (Rosmierz) przybył w dniu 1 października 1922 r.
Każdego miesiąca odbywały się spotkania proboszcza z młodzieżą w sali u Gawendy, gdzie prowadził wykłady katechizmu, omawiał też tematy polityczne i gospodarcze, organizował wieczorki taneczne i wyświetlanie przezroczy. Wprowadził, w pierwszą niedzielę miesiąca, msze święte dla niemieckojęzycznych parafian.

Urodził się 27 marca 1879 r. w Łanach (Lohnau) w powiecie kozielskim (Kries Cosel).
Święcenia przyjął 23 czerwca 1906 r., po czym rozpoczął pracę duszpasterską w Goduli.
Prowadził intensywną działalność na rzecz Polaków, założył Stowarzyszenie Młodzieży Polskiej,
Polską Kongregację Mariańską oraz polską bibliotekę.
Został też prezesem Towarzystwa Polskich Robotników.
Za tę propolską działalność został z parafii usunięty.
Przybył do Berlina gdzie opiekował się Polakami na emigracji. W latach 1911 ? 1917 pracował w parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Tarnowskich Górach.
Tu również dał się poznać jako społecznik - patriota. Pracował na rzecz polskich stowarzyszeń, organizacji i bractw zrzeszających robotników.
Do Rozmierzy przybył 25 września 1917 r.
Okres, w którym proboszcz pracował w parafii przypadł na koniec I wojny światowej, czasy plebiscytu i III powstania śląskiego.

Urodził się 8 stycznia 1864 r. w Koźlu (Cosel).
Wyświęcony na kapłana został 27 czerwca 1889 r.
Pracował następnie w latach 1889 ? 1892 jako wikary w Koźlu (Cosel).
Potem w latach 1892 ? 1898 był proboszczem w Rokiciu (Rokitsch) w powiecie kozielskim (Kreis Cosel).
Parafię w Rozmierzy objął w 1898 r.
Ks. Paul Conrad utworzył w 1902 r. dom opieki nad chorymi w Rozmierzy.
W tym celu sprowadził siostry Służebniczki Najświętszej Marii Panny Niepokalanej Poczętej z domu macierzystego z Poręby (Poremba) koło Góry św. Anny, które do dziś mieszkają w Rozmierzy.
Prowadził także Powszechne Stowarzyszenie Rodzin Chrześcijańskich ku czci Przenajświętszej Rodziny z Nazaretu.
Na przełomie XIX/XX wieku zorganizował misje święte dla parafian.
Srebrny jubileusz kapłaństwa obchodził 27 czerwca 1914 r.
Proboszcz Paul Conrad zmarł 2 sierpnia 1917 r. w wieku 53 lat. Jest pochowany na cmentarzu w Rozmierzy.

Opracował: Piotr Smykała

Urodził się 22 lutego 1822 r. w Raciborzu (Ratibor).
Święcenia kapłańskie przyjął 17 czerwca 1848 roku.
W latach 1848 ? 1851 pracował jako wikary w Jemielnicy (Himmelwitz), potem w latach 1851 ? 1953 jako wikary w Strzelcach Opolskich (Gross Strehlitz).
Następnie w latach 1853 ? 1858 pracował jako proboszcz w Gorzycach (Gross Gorzitz, Gross Gorschütz) powiat raciborski (Kreis Ratibor).
W latach 1858 ? 1871 był proboszczem w Pstrążnie (Pstronsna, Fischgrund) w powiecie rybnickim (Kreis Rybnik).
Parafię Rozmierz (Rosmierz) objął 31 stycznia 1871 r. W latach ?Kulturkampfu? przestrzegał poleceń biskupa, był doradcą dla wielu mieszkańców parafii i służył im wszelką pomocą.
Pełnił także funkcję Powiatowego Inspektora Szkolnego w powiecie wielkostrzeleckim oraz dziekana dekanatu strzeleckiego.
W nocy 19 sierpnia 1889 r., nieznany sprawca napadł na niego i postrzelił z rewolweru.

Urodził się 28 marca 1810 roku w Kłodnicy (Klodnitz) jako syn nauczyciela.
Studiował między innymi w seminarium nauczycielskim w Głogówku (Oberglogau).
Święcenia kapłańskie przyjął w dniu 23 marca 1836 r.
Pracował między innymi jako admistrator parafii w Kujawach (Kujau) powiat prudnicki (Kreis Neustadt) do 1850 r.
Parafię Rozmierz (Gross Rosmierz) objął jako administrator w 1850 r.
Dnia 8 lipca 1853 r. został mianowany proboszczem w Rozmierzy.
Według ks. Suchanka parafianie z Rozmierzy nie byli zbyt religijni.
Bardzo narzekał na kuźnię, w której kowale nie przestrzegali niedzieli, dnia wolnego i świętego.
Proboszcz prowadził kronikę parafialną przez prawie dwadzieścia lat swego urzędowania, aż śmierci.
Proboszcz Franz Suchanek zmarł 22 grudnia 1869 r. w wieku 59 lat i został pochowany na cmentarzu w Rozmierzy.

Opracował: Piotr Smykała

Urodził się w Głogówku (Ober Glogau) 22 czerwca 1801 r.
Święcenia kapłańskie przyjął 9 kwietnia 1826 roku.
W latach 1826 ? 1840 pracował w Rudnie (Gross Rudno) niedaleko Gliwic (Gleiwitz). N
astępnie w latach 1840 ? 1845 był proboszczem w Rokicie (Rokitsch) w powiecie kozielskim (Kreis Cosel).
Parafię Rozmierz objął 8 kwietnia 1845 r. Na temat jego pracy w Rozmierzy niewiele zachowało się informacji.
Wiemy jedynie, że zgłoszony przez jego parafian w 1845 r. wniosek o zniesienie dziesięciny kościelnej został przeprowadzony dopiero 24 kwietnia 1868 roku.
Proboszczem był przez pięć lat. Zmarł 12 kwietnia 1850 r. w wieku 48 lat.

Opracował: Piotr Smykała

Urodził się w roku 1762 w Dobrodzieniu (Guttentag).
Sakrament kapłaństwa przyjął 25 marca 1786 r.
Jako wikary pracował do 31 marca 1787 r. w Korfantowie (Friedland), a do Szymiszowa (Schimischow) przybył 1 kwietnia 1787 r. jako fundatysta i kapłan lokalny.
W 1809 r. został proboszczem w Rozmierzy (Gross Rosmierz). W czasie jego pracy rozwiązano klasztor w Jemielnicy (Himmelnitz).
W 1810 r. zakonnicy opuścili mury klasztorne, a do parafii Rozmierz przybyli Vincent Wieliczka i Innocentius Panek.
W miejscu drewnianego kościoła w Grodzisku (Grodisko) zbudowano w latach 1812 ? 1814 nowy kościół z kamienia, a
w 1822r. założono nowy cmentarz parafialny w Rozmierzy (Gross Rosmierz).
W roku 1836 proboszcz obchodzący złoty jubileusz święceń kapłańskich otrzymał od rządu, w dowód uznania, prezent w formie pieniędzy.
W ostatnich latach swego życia doznał wielu upokorzeń i nie mógł, tak jak przedtem, zajmować dużej i rozległej plebanii.

Urodził się w 1745 roku jako syn Georga i Barbary Werner w Pilszczu (Piltsch) powiat głubczycki (Kreis Leobschütz).
Jego praca duszpasterska w naszej parafii przypadała na trudny okres wojen napoleońskich.
Z tego powodu wszelkie prace remontowe w kościele i na plebanii odłożono na później.
Proboszczem w Rozmierzy był w latach 1787 ? 1808.
Zmarł 15 września 1808 roku. Został pochowany na cmentarzu przykościelnym w Rozmierzy.

Opracował: Piotr Smykała

Pełnił funkcję proboszcza w latach 1760 ? 1787.
Na czas jego duszpasterzowania przypada początek tradycyjnych pielgrzymek na Górę św. Anny.
Pierwsza wzmianka o pielgrzymce sięga roku 1766. Ksiądz Neuman w 1765 r. wyremontował plebanię oraz szkołę,
a w roku 1768 dobudował w kościele południową kaplicę.
Dnia 12 czerwca 1787 roku został dziekanem opolskiej kolegiaty, a 3 września 1791 r.
jako opolski komisarz biskupi oraz kanonik kolegiaty opolskiej konsekrował i poświęcił Święte Schody (Gradusy ? Kalwaria).
Po nabożeństwie i kazaniu Świętymi Schodami przeszło półtora tysiąca wiernych.

Opracował: Piotr Smykała