W latach 1512 ? 1600 panami w Szymiszowie byli przedstawiciele rodu Strzela-Chmelik z Obrowca (Oberwitz).
Pierwszym właścicielem wsi był Jan Strzela ? Chmelik zwany Oberwitzki, żonaty od 1491 r. z Maruszą, córką Johanna von Dresky z Magnuszowic (Gross Mangersdorf) w księstwie niemodlińskim.
Jan Strzela ? Chmelik był w latach 1512 ? 1538 kanclerzem księstwa opolsko ? raciborskiego i właścicielem Szymiszowa. Zmarł w 1538 r.
Małżeństwo Strzela-Chmelik dochowało się czwórki dzieci:
? Regina żona Johanna jun. von Pogarell (Pogorzela),
? Mikołaj późniejszy dziedzic Szymiszowa (Schimischow),
? Stefan i Zygmunt, którzy pozostali w Obrowcu (Oberwitz).

W 1642 r., u schyłku wojny trzydziestoletniej, dobra szymiszowskie z nieznanej przyczyny przeszły w ręce Wilhelma von Warlowsky. W skład dóbr wchodziły wioski: Sucha (Suchau), Borycz (Boritsch), Grodzisko (Grodiska), Kadłub (Kadlub), Krośnica (Kroschnitz), Osiek (Oschiek) i Rozmierka (Klein Rosmiers). Nie wiadomo jak długo był ich właścicielem. Być może posiadłości te należały do niego tylko w części.
Wilhelm von Warlowsky był książęcym dworzaninem i cesarskim pułkownikiem, protestantem polskiego pochodzenia, który na wojnie trzydziestoletniej (1618 ? 1648) dorobił się dość dużego majątku. W drugiej połowie XVII w. wybudował nowy, wczesnobarokowy pałac i założył park ozdobny w Szymiszowie.

Ród pochodzenia polskiego herbu Łuk. Jeden z przedstawicieli, Maciej był w XVI w. (1530 r.) podstarostą warszawskim.
Dwadzieścia lat później wspominano w dokumentach o Bartłomieju, synu Mikołaja, dziedzicu na Pogroszynie.
Ród ten dzielił się na kilka rodzin i był mocno rozgałęziony.

W XVI w. występuje ród na Górnym Śląsku, gdzie stali się posiadaczami wielu majątków.
Dziś jest trudne do ustalenia, kto i w jakim czasie był właścicielem Rozmierki. Jeden z nich miał być Johann von Koschützki w 1650 r.

Opracował: Piotr Smykała
Bibliografia:
Sękowski R., Herbarz szlachty śląskiej tom IV, Katowice 2005

Anna Borzinska, de domo Rapatzka przed 1685 rokiem była właścicielką kilka wsi:
Rozmierki (Klein Rosmierka), Kuźni (Kuschnia), Jędryń (Jendrin), Osiek (Oschiek) i Kosic (Koschuetz).
W 1685 roku majątek przejął ród von Collona.

Opracował: Piotr Smykała
Bibliografia:
Sękowski R., Herbarz szlachty śląskiej tom I, Katowice 2002

Był to stary tyrolski ród rycerski. Pierwsze informacje źródłowe o tym rodzie pochodzą już z XII wieku. W 1142 r. został wymieniony Rupert von Fels vel Voels. Pod koniec XV wieku jeden z przedstawicieli rodu, Leonard Fels, za zasługi wojenne we Włoszech otrzymał tytuł barona oraz, od admirała rzymskiego Marco Colonny, akt przyjęcia do rodu Colonnów z prawem używania nazwiska i herbu Colonnów. Od tego czasu ród nosił nazwisko Colonna ? Fels.
W drugiej połowie XVI wieku Caspar II von Colonna ? Fels kupił posiadłości na terenie dzisiejszych Czech. Jego wnuk Caspar III (1594 ? 1666), syn Leonarda, w połowie XVII wieku, częściowo dzięki małżeństwu oraz poprzez nabycie majątków, wszedł w posiadanie wielkich dóbr na Śląsku.
Caspar III Colonna 8 października 1656 r. uzyskał tytuł czeskiego hrabiego. Był właścicielem Toszka (Tost), Pyskowic (Peiskretscham) i Strzelec Wielkich (Gross Strehlitz).

Baron Johann Dittrich von Peterswaldsky dnia 5 listopada 1703 r. kupił Krośnicę (Kroschnitz) i Borycz (Boritsch) oraz Grodzisko (Grodisko) wraz folwarkiem, Zawadę, Banatki, Rozmierz (Gross Rosmiers) i Rozmierkę (Klein Rosmiers) od Grafa Christopha Leopolda von Colonna.
Baron Johann Dittrich von Peterswaldsky był żonaty z Agnes Eleonore von Colonna, która była siostrą Grafa Christopha Leopolda von Colonna.

Opracował: Piotr Smykała
Bibliografia:
http://www.dokumentyslaska.pl/blazek/herby/litera%20p/peterswaldsky.html
Smykała P., Rozmierz 1256 ? 2006, Opole 2006
Smykała P., Grodzisko 1429 ? 2009, Opole 2009
Smykała P., Krośnica i Borycz. Kościół i parafia, Opole 2012

W latach 1729 ? 1732 właścicielem dóbr szymiszowskich był Robert Taparell von Lagnasco. Do dóbr należały również wsie: Rozmierz (Gross Rosmiers), Rozmierka (Klein Rosmierka), Grodzisko (Grodisko), Sucha (Suchau), Krośnica (Kroschnitz) i Borycz (Boritsch).
Ród von Lagnasco pochodził z północnych Włoch. W roku 1721 Robert von Lagnasco otrzymał inkonat czeski. Był w służbie królów saskich i polskich, gdzie pełnił funkcję ministra gabinetu, a także był generałem króla polskiego Augusta II. Jego żona Maria Josefa von Lagnasco, z domu Waldstein, ofiarowała w 1733 r. 2500 tyś. reńskich florenów na ułożenie wielowarstwowych fundamentów pod grube mury klasztoru na Górze św. Anny (Sankt Annaberg). Jeszcze w tym samym roku kapituła w Krakowie w podzięce ustaliła, że za dobrodziejkę będzie, każdego dnia, odprawiona msza święta.

Tenczinowie byli przedstawicielami starej szlachty, znanej w Polsce, herbu Topór. Siedzibą rodową była Paczyna Wielka (Gross Patschin) koło Toszka (Tost). Do XVIII wieku używali nazwiska Paczyński von Tenczin. Według legendy rodowej pochodzili od polskich możnowładców Tęczyńskich z Tęczynka, niedaleko Krakowa.
W latach 1732 ? 1736 właścicielem majątku był Franz Albert von Tenczin, który kupił 31 lipca 1732 r. tę posiadłość od Marii Josefa i Roberta Taparell von Lagnasco.
Franz Albert von Tenczin urodził się w roku 1690, a zmarł 2 maja 1736 r. w Szymiszowie (Schimischow). Miał być żonaty dwukrotnie. Pierwszą jego żoną była baronowa Karolina Eleonora Sedlnicka von Choltic, zmarła 21 grudnia 1715 r. O drugiej żonie wiemy niewiele, tylko że miała na imię Franciszka.

W latach 1812/15 (?) ? 1830 właścicielem Szymiszowa był Johann Arz von Wasseg, żonaty z hrabiną Karoliną z domu Tenczin. Do dóbr szymiszowskich, w tym czasie, należały miejscowości: Sucha (Suchau), Rozmierz (Gross Rosmiers), Rozmierka (Klein Rosmierka), Grodzisko (Grodisko), Kadłub (Kadlub), Osiek (Oschiek), Borycz (Boritsch) i Krośnica (Kroschnitz). Ród ten pochodził z Tyrolu i od XI wieku posiadał dziedziczny tytuł hrabiowski. W Tyrolu dzielił się na dwie linie, starszą oraz młodszą, która osiedliła się na Śląsku. Inni przedstawiciele von Wasseg posiadali także majątki w księstwie opawskim, gdzie ich siedzibą był Melč (Meltsch).

Jest to stary ród Śląski, który według przekazów pochodził z Strachowic koło Wrocławia. Dziś w miejscu majątku ich przodków znajduje się port lotniczy im. Kopernika we Wrocławiu-Strachowice. Od tej miejscowości mieli przyjąć nazwisko Strachwitz. Z kart historii wiemy, że w bitwie z Tatarami pod Legnicą w 1241 r. z jednej rodziny, z majątku Strachowice koło Wrocławia (Wrotizli), poległo aż czternastu rycerzy. Potomkowie, jedynego mężczyzny z tego rodu, który przeżył, od 1285 r. posługiwali się nazwiskiem von Strachwitz. Byli uważani za szlachtę księstwa oleśnickiego. W XV w. ród podzielił się na dwie linie: Sucha Wielka (Gross Zauche) koło Trzebnicy (Trebnitz) i Udanina (Gabersdorf) koło Środy Śląskiej (Neumarkt). Inna linia żyła jeszcze na Morawach, gdzie posługiwała się nazwiskiem ?Strachovsky ze Strachowic?. Wersja tego nazwiska jest pochodzenia moraskiego ? ?strachu nic?.