Duszpasterze w Rozmierzy

Na jego temat nie zachowały się żadne zapiski, ale wiadomo, że w tamtych czasach było wielu zwolenników nauki protestanckiej, przede wszystkim wśród szlachty.
Po śmierci proboszcza w 1709 r. parafianie zniszczyli na plebanii prawie wszystko.
Panował wówczas taki zwyczaj, że po śmierci proboszcza gromadzili się parafianie i traktowali cały spadek po nim jako bezpańskie dobro, brali pozostawione rzeczy dla siebie, a to czego nie mogli wynieść niszczyli na miejscu.
Tylko trzy podarte kartki znalazł ks. Dziekan Martin Kaniowitz ze Strzelec Wielkich (Gross Strehlitz) i przekazał je nowemu proboszczowi Przyklenkowi,
a ten przepisał je i włączył do księgi parafialnej. Ks. Martin Daniesik był proboszczem w latach 1688 ? 1709.

Opracował: Piotr Smykała

Urodził się w 1624 roku w Ujeździe (Ujest) w powiecie strzeleckim (Kreis Gross Strehlitz). Studiował w Krakowie,
a w święta Bożego Narodzenia 25 grudnia 1649 roku przyjął przyspieszone święcenia kapłańskie w Nysie (Neisse) z rąk biskupa sufragana wrocławskiego Johannesa Balthasara Liesch von Hornau.
Przez rok pracował jako wikary w Ujeździe (Ujest), przez następne ponad sześć lat był zastępcą wikarego w Leśnicy (Leznitii, Lesnitz).
Dnia 26 września 1658 r. został ustanowiony przez króla polskiego i księcia opolskiego na proboszcza parafii w Wielkiej Rozmierzy (Gross Rosmierz).
Prawo sprawowania urzędu proboszcza otrzymał od biskupa wrocławskiego Sebastiano von Rostock.
Został wprowadzony przez opolskiego dziekana Ivanitzkiego. Był księdzem bardzo wykształconym, znał język łaciński i polski.
Wydał zbiór kazań pod tytułem ?Światło dla mieszkańców ziemi?. W 1681 r. został bakałarzem teologii w Pradze. Proboszczem był w latach 1658 ? 1688.

Był proboszczem już w roku 1646 i pracował prawdopodobnie w Rozmierzy do roku 1658. Wiemy, że 9 lipca 1651 roku ochrzcił syna starosty gospodarczego Adama Antona Sura z Grodziska (Grodisko), który później wstąpił do klasztoru cystersów w Jemielnicy (Himmelwitz) i tam 8 grudnia 1670 r. złożył śluby zakonne.
Nie wiemy skąd ks. Ambrosius Suncziec pochodził, kiedy się urodził i zmarł.

Opracował: Piotr Smykała

Bibliografia:
Jungnitz J., Visitationsberichte der Diözese Breslau, erster Teil, Breslau 1904
Hettwer J., Geschichte der Gemeinde Rosmierz, ?Aus dem Chelmer Lande? 1929 nr 10,12; 1930 nr 1,2,4,6,10; 1931 nr 1
Smykała P., Rozmierz 1256 ? 2006, Strzelce Opolskie 2006
Smykała P., Szymiszów wieś i kościół 1607 ? 2007, Opole 2007
Smykała P., Grodzisko dzieje wsi i kościoła 1429 ? 2009, Opole 2009
Smykała P., Rozmierz ? Śląska wieś bez granic, folder w trzech językach, 2011

Jest pierwszym historycznie znanym proboszczem w Rozmierzy. Pełnił urząd notariusza w latach 1350 ? 1365(?) u księcia strzeleckiego Alberta i prawdopodobnie był zatrudniony w kancelarii książęcej. W dokumencie wydanym 26 grudnia 1365 r. Przez księcia Alberta wymieniony jest jako świadek i notariusz ?Nicolai Plebani de Lozmera? czyli ?Mikołaj proboszcz z Rozmierzy?.
Niestety następnych proboszczów od 1365 r. do 1646 roku nie znamy. Dopiero od XVII wieku znamy prawie wszystkich duszpasterzy z parafii Rozmierz.

Opracował: Piotr Smykała

Bibliografia:
Jungnitz J., Visitationsberichte der Diözese Breslau, erster Teil, Breslau 1904
Hettwer J., Geschichte der Gemeinde Rosmierz, ?Aus dem Chelmer Lande? 1929 nr 10,12; 1930 nr 1,2,4,6,10; 1931 nr 1

? ks. Eduard Frank urodzony w roku 1816, wyświęcony w 1841 r, pracował za proboszcza Thaula.

? Ojciec Vincent Wielitzka urodził w 1759 r. się w Walcach (Walzen) w powiecie Prudnickim(Neustadt). Przybył do parafii w roku 1810 po likwidacji klasztoru cystersów w Jemielnicy (Himmelwitz). 14 listopada 1814 roku odkupił, za 250 talarów niemieckich, od chłopa pańszczyźnianego Caspara Polaczek gospodarstwo. W roku 1821 posiadłość swą podarował kościołowi pod warunkiem, że za zbawienie jego duszy zostanie w roku odprawionych dwanaście mszy świętych. W 1836 r. nieruchomość ta została sprzedana za 135 talarów niemieckich i 15 groszy. Ojciec Wielitzka zmarł w lutym 1821 roku w wieku prawie 62 lat na wylew krwi do mózgu. Został pochowany 12 lutego 1821 r. na cmentarzu przykościelnym.

? Ojciec Innocentius Panek urodził się w 1759 r. Przybył do parafii w roku 1810 po likwidacji klasztoru cystersów w Jemielnicy(Himmelwitz). Zmarł 29 marca 1823 r. mając prawie 64 lat.