Urodził się 31 grudnia 1893 r. w Rudzie Śląskiej (Ruda) jako syn Petera i Mathildy z d. Jaskolla [Jaskollska?].
Święcenia kapłańskie przyjął 20 czerwca 1920 r. we Wrocławiu (Breslau).
Po przyjęciu święceń kapłańskich pracował w latach 1920 ? 1924 jako wikary w Stralsund (obecnie Land Mecklenburg Vorpommern, północno-wschodnie Niemcy).
W latach 1924 ? 1928 pracował jako wikary w Pyskowicach (Peiskretscham) oraz przez rok był wikarym w parafii Wszystkich Świętych w Gliwicach (Gleiwitz).
W 1929 r. został przeniesiony jako proboszcz do Kotulina (Kottulin).
Po odejściu ks. Edwarda Sobka z parafii Rozmierz ks. Emil Kutz był administratorem tej parafii w okresie od 24 listopada 1929 r. do 4 czerwca 1930 r.
Parafię Grodzisko ks. Emil Kutz objął 27 kwietnia 1931 r. i pracował do 30 kwietnia 1933 r. jako administrator parafii.
W latach 1933 ? 1945 był proboszczem w parafii Płużnica Wielka (Gross Pluschnitz, Marklinden). Tutaj był lubianym i szanowanym kapłanem.
Na krótko przed wejściem Armii Czerwonej w 1945 r. ks. Emil Kutz pomógł jednemu więźniowi obozowemu, który zbiegł z transportu śmierci podczas ewakuacji więźniów z Jaworzna do Blachowni pod eskortą żołnierzy hitlerowskich. Był to francuski więzień Theodor Hennequin, który zbiegł z kolumny więźniów koło Kotulina i pierwszą noc przeżył w stogu siana. Zima wówczas była ostra, mróz dochodził do ? 30 C°. Potem więzień dostał się do folwarku Poręba przy wiosce i tu wspomogła go jedna rodzina. Następnie widząc wieżę kościoła z Płużnicy Wielkiej poszedł do księdza Emila Kutza, gdzie otrzymał pomoc. Dostał ubranie i jedzenie. Po paru dniach odszedł w nieznanym kierunku, przed wejściem sowietów do wioski. Jak się okazało Theodor Hennequin przeżył wojnę i szczęśliwie dotarł do swojej ojczyzny. Niestety jego brat Karl Hennequin zginął w czasie marszu do Blachowni.
Od 1994 r. syn Theodora - Noel Hennequin co roku latem przyjeżdża do Płużnicy Wielkiej na pielgrzymkę. W kościele jest odprawiana dziękczynna msza św., w której bierze udział wielu francuskich gości i wiernych z wioski. W 1995 r. rodzina Hennequin za udzieloną pomoc i uratowanie Theodora Hennequin od niechybnej śmierci ufundowała tablicę, która zawisła na ścianie kościoła. Jest na niej napis w języku francuskim ? ?Un Grand Merci au Pere Emil Kutz ? Famille Hennequin 6?8?95?. Co roku grupa Francuzów odwiedza Kędzierzyn-Koźle w ramach partnerskiej umowy z miastem Hericourt w regionie Franche Comte, którą organizuje właśnie Noel Hennequin.
Dnia 22 stycznia 1945 r. w poniedziałek do Płużnicy Wielkiej (Marklinden) weszły pierwsze radzieckie oddziały wojska, od strony Strzelec Opolskich (Gross Strehlitz), które następnie udały się w kierunku Toszka (Tost) i Gliwic (Gleiwitz).
Następnie do wioski przybyły tyłowe oddziały Armii Czerwonej, które siały strach, dokonywały grabieży i tortur na miejscowej ludności. Żołnierze byli brutalni, swoją złość wyładowywali na miejscowych. Do wioski także przybył patrol NKWD, który poszedł na plebanię, gdzie mieszkał proboszcz Emil Kutz oraz jego gospodyni Gertruda Korakim, wdową po żołnierzu rosyjskim z I wojny światowej. Właśnie ją żołnierze NKWD zapytali ? ?gdzie wasz pop?. Gospodyni powiedziała, że w swoim pokoju. Tam też weszli i bez żadnego powodu zastrzelili proboszcza Emila Kutza. Do gospodyni potem wrócili z takimi słowami ? ?idź zobacz twojego popa, my ubili go jak psa?. Stało się to 1 lutego 1945 r. Po paru dniach ks. Emil Kutz został pochowany na cmentarzu parafialnym w Płużnicy Wielkiej.

Opracował: Piotr Smykała

Bibliografia:
Hanich A., Czas przełomu ? Kościół katolicki na Śląsku Opolskim w latach 1945 ? 1946, Opole 2008
Hanich A., Martyrologium duchowieństwa Śląska Opolskiego w latach II wojny światowej, Opole 2009
Hanich A., Dekanaty i parafie Administracji Apostolskiej Śląska Opolskiego w latach 1945 ? 1946, Opole 2009
Hettwer J., Geschichte der Gemeinde Rosmierz, ?Aus dem Chelmer Lande? 1929 nr 10,12; 1930 nr 1,2,4,6,10; 1931 nr 1
Smykała P., Rozmierz 1256 ? 2006, Strzelce Opolskie 2006
Smykała P., Szymiszów wieś i kościół 1607 ? 2007, Opole 2007
Smykała P., Grodzisko dzieje wsi i kościoła 1429 ? 2009, Opole 2009
Smykała P., Rozmierz ? Śląska wieś bez granic, folder w trzech językach, 2011